Vergleich Gastrinrezeptorszintigraphie mit 111-In-DTPA-D-Glu1-Minigastrin versus Somatostatinrezeptorszintigraphie mit 111-In-DTPA-D-Phe1-Octreotid bei Patienten mit neuroendokrinen Tumoren.

60 Patienten mit neuroendokrinen Tumoren erhielten sowohl eine Somatostatinrezeptorszintigraphie (SRS) als auch eine Gastrinrezeptorszintigraphie mit (GRS) (51 Karzinoide, 3 Gastrinome, 2 Glukagonome, 1 Insulinom, 3 Paragangliome). Die SRS deckte bei 81,7% der Patienten Tumorl�sionen auf, die GRS i...

Cijeli opis

Spremljeno u:
Bibliografski detalji
Glavni autor: Graß, Julia
Daljnji autori: Behr, T.M. (Prof. Dr.) (Savjetnik disertacije)
Format: Dissertation
Jezik:njemački
Izdano: Philipps-Universität Marburg 2006
Teme:
Online pristup:PDF cijeli tekst
Oznake: Dodaj oznaku
Bez oznaka, Budi prvi tko označuje ovaj zapis!
Opis
Sažetak:60 Patienten mit neuroendokrinen Tumoren erhielten sowohl eine Somatostatinrezeptorszintigraphie (SRS) als auch eine Gastrinrezeptorszintigraphie mit (GRS) (51 Karzinoide, 3 Gastrinome, 2 Glukagonome, 1 Insulinom, 3 Paragangliome). Die SRS deckte bei 81,7% der Patienten TumorlÃ�sionen auf, die GRS in 78,3%. Bei 68,3% waren beide Verfahren positiv. Die GRS konnte bei 54,5% der Patienten LÃ�sionen darstellen, bei denen dies mit der SRS nicht gelang. In der Gesamtbetrachtung gelang mit der GRS eine bessere Darstellung in 21,7% und mit der SRS in 40,0%. Fazit: Die SRS ist nach wie vor das szintigraphische Verfahren der Wahl zur Lokaliationsdiagnostik von gastrointestinalen Tumoren. Die GRS sollte als zweites nuklearmedizinisches Verfahren bei Patienten mit gastrointestinalen neuroendokrinen Tumoren eingesetzt werden, insbesondere wenn mit der SRS keine Tumordarstellung gelingt.
Opis fizičkog objekta:77 Seiten
Digitalni identifikator objekta:10.17192/z2006.0495